Не знам дали е любов, но така ми се струва... Доста силно е и винаги е било там. Той е един от хората, които съм виждала цял живот, но никога не сме били... Близки, даже познати не сме били. Винаги съм си въобразявала какъв е като човек... И от 3 месеца се сближихме покрай танците, на които ходя, но нямам никакъв шанс. С 3 години по-голям, невероятно популярен, мил, красив, умен... Абсолютно идеалното момче. Толкова е перфектен, че понякога се чудя дали не съм си го измислила сама хД Направих му валентинка и една приятелка му я даде, той не знае, че е от мен. Но се радвам, че му написах нещата, които не можех да му кажа. Така е и по-малко болезнено за мен, защото... Няма да има нужда да ми обяснява защо няма да стане.